Iets waar ik op voorhand enorm had naar uitgekeken. In mijn hoofd lagen de verwachtingen hoog.
Een relaas van een vakantie met mooie momenten en voorvallen die me met m'n beide voetjes weer op de grond gezet hebben.
We hadden voor een leuke en gezellige camping gekozen die zich vooral richtte tot families met kinderen. Daar aangekomen bleken de foto's er niet om te liegen... Spelende kinderen, een gemoedelijke sfeer, het zag er top uit! Er kwamen spontaan goede herinneringen uit mijn eigen jeugd naar boven. We besloten om eerst onze auto leeg te maken en ons te installeren in de caravan. Achteraf zouden we dan meerijden met de tractor tot aan de kinderdisco en daar iets eten. Alles verliep zoals ik het voor ogen had, het uitpakken ging vlotjes en de kinderen hielpen in de mate van het mogelijke. De rit met de tractor was de eerste uitdaging... De muziek stond best luid en de uitstootgassen van de tractor lagen niet lekker op m'n nuchtere maag. Het werd in de hal, waar de kinderdisco doorging, ook al snel duidelijk dat we (gelukkig was ik het niet alleen die de prikkels niet aan kon) het daar niet lang gingen volhouden. Teveel volk in een kleine ruimte, een bende uitzinnige kinderen en een discobar met een volume dat je trommelvliezen kon laten scheuren. De disco zelf begon om 19u en om 20u waren we alweer in onze caravan (om maar even duidelijk te maken hoe snel we weer weg waren).
We besloten om de kinderen in bed te stoppen, aangezien het al een lange dag was geweest en we de volgende dag ook al wat dingen op de planning hadden staan. Om 20u30 lagen ze in bed en ik denk dat ze om 23u de strijd eindelijk opgegeven hebben. Toen, op dat tijdstip, had ik meer zin om gewoon terug alles weer in te laden en naar huis te keren. Ik was zo teleurgesteld, puur omdat de dag niet geëindigd was zoals ik gehoopt had. Achteraf heb ik ook wel het één en ander kunnen relativeren. Een nieuwe omgeving, zowel voor ons als voor de kinderen... Iedereen waarschijnlijk doodop... Je zou voor minder uit je lood geslagen zijn..
En de dagen daarna bewezen inderdaad dat het gewoon een kwestie van wennen was... En dat is het hem net... We gunnen onszelf de tijd niet. We verwachten zoveel van onszelf en van onze omgeving. Alles moet perfect verlopen, maar perfect bestaat niet.
Tijdens onze week daar heb ik ook gemerkt hoezeer sociale media een deel uitmaakt van ons leven. We hadden voor een week daar WIFI genomen, maar de verbinding was erg zwak. Het is pas dan dat het duidelijk wordt hoeveel tijd je daaraan spendeert. Misschien iets dat ik kan overwegen als detox.
Gewoon weer wat meer bloggen, dat is veel fijner!
Tot gauw!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten