Eerlijk met mezelf

Hallo!

Wekenlang speelt het al door mijn hoofd: beginnen schrijven in mijn moedertaal. Deze blog is er in de eerste plaats gekomen omdat ik eerlijk wou zijn naar de buitenwereld toe over mijn depressie. Maar toch verschuilde ik me achter het Engels, met als excuus dat zo mijn buitenlandse vrienden ook konden mee volgen. 
Wat een gemakkelijke uitvlucht! 
Vandaag maak ik komaf met de schone schijn en hou ik mezelf een spiegel voor.
Ik wil beginnen met eerlijk te zijn met mezelf. Iets wat niet zo evident blijkt te zijn.
Toegeven aan jezelf dat je in een depressie zit is enorm moeilijk. Het lijkt wel alsof je blijft vechten tegen het al dan niet falen. Terwijl het juist veel moed en kracht vergt om zoiets openlijk toe te geven. Dus ja, ik voel me niet fit in mijn hoofd en dat is al enkele maanden zo. Ik kom al van ver, dat besef is er sinds kort, dat ik al dieper heb gezeten. Maar ik merk ook dat ik er nog niet ben. Ondanks het feit dat ik momenteel weer meer moeilijkere momenten heb, kan ik wel zeggen dat het enigszins beter gaat. Ik experimenteer weer volop met mijn zintuigen: zo ruik ik altijd aan mijn theezakjes voor ik ze te water laat, ik geef mijn ogen de kost tijdens een wandeling of een fietstochtje, ik voel de klei in mijn handen als ik weer eens even een creatief moment heb en ik proef weer verschillende smaken in mijn mond. 
Dat besef, dat ik dat allemaal lange tijd niet gedaan heb, deed me inzien dat ik echt veel dieper heb gezeten dan ik zelf door had. 
Wat ik wel nog steeds in mij heb, is dat ik veel sneller wil vooruit gaan dan dat ik eigenlijk kan. Als ik een betere dag heb en energie voel, dan wil ik die meteen volop benuttigen en de wereld veranderen. (Figuurlijk, want de wereld is op dat moment dan meestal mijn huishouden.) Gevolg is dan vaak dat ik de dag erna een hoopje ben dat je bijeen kan vegen. 
Dus ben ik (met hulp van mijn therapeute) aan het leren doseren. Zoveel dingen dat ik mezelf precies opnieuw moet aanleren. Ik heb dagen dat ik me af vraag waar  ik mee bezig ben, maar ik heb ook dagen dat ik maar al te goed weet dat ik het beste in mezelf aan het ontdekken ben. En dat is deze depressie ook ergens wel: een ontdekkingstocht, ik leer wie ik echt ben of wie ik echt wil zijn.

Dit is één van mijn eerste kaartjes die ik uit de mand heb gevist bij de therapeute. Toepasselijker kon het toen niet zijn. Ik had het toen enorm moeilijk met de druk die ik mezelf oplegde om beter te worden. En hoe 'tijd' voor mij zo zwaar door woog. Ik forceerde mezelf en had niet door dat ik mezelf op die manier aan het tegen werken was. Deze zal nog even passend blijven, want dit proces dat ik door maak is er duidelijk één van lange adem. Voor de mensen uit mijn omgeving waarschijnlijk niet totaal onverwacht.

En daar wil ik toch ook even iets over zeggen... Over de mensen uit mijn omgeving!
Over hoe dankbaar ik hen wel niet ben, voor de steun! Want ik weet dat niet iedereen het zo getroffen heeft als mij. Bedankt om gewoon naar mij te luisteren, zonder teveel (waarschijnlijk wel goed bedoelde) raad te geven... Als je zo diep zit, dan heb je daar geen nood aan. Dan wil je gewoon iemand die bij je zit en die naar je luistert of die gewoon mee van de stilte geniet... Die SAMEN met jou de vele prikkels op vangt...

Mijn 2 dochters wil ik toch ook wel even bedanken! Ondanks het feit dat ik hen zoveel mogelijk bescherm/afscherm, hun voelsprieten vangen hier en daar wel eens iets op. 
En mama heeft weleens een mindere dag, maar samen geraken we er door. Hun lach komt steeds op het juiste moment! ( Hun geklaag vaak iets minder getimed 😉)

En dan de persoon bij wie ik steeds weer tot rust kan komen...

Lieve schat, jouw immens begrip is bewonderenswaardig! Ik weet dat de voorbije maanden niet altijd evident zijn geweest en dat er nog een lange weg af te leggen is. Maar jij hebt ervoor gezorgd dat ik nog NOOIT heb willen opgeven... Hoe diep ik ook zit.. Hoe zwaar de dag ook op me weegt... Hoe leeg ik me ook voel... Dankzij jou voel ik steeds weer dat sprankeltje hoop, weer dat beetje kracht om te blijven doorgaan. SAMEN heeft voor mij een nieuwe betekenis gekregen! 1000x dank!

-IK-